Volkstuinvereniging ”Achter de Vuurlijn”
Karin is geboren in Goirle, een klein plaatsje onder
Tilburg. Zij woont tot haar vijfentwintigste in Heeze, een
dorp op een steenworp afstand van Eindhoven.
Al eenentwintig jaar werkt zij bij Transavia, eerst als
stewardess, tegenwoordig als purser. Om dichter in de
buurt te zijn van haar werk verlaat Karin het Brabantse
land en verhuist naar Amsterdam. Nu woont zij in
Aalsmeer, samen met haar twee dochters. Dochter Ella is
bijna dertien jaar en dochter Nina is elf jaar. Zij zijn het
middelpunt en het grootste geluk van haar leven.
Een vrouw in een
mannenwereld
Karin is laaiend
enthousiast is over
haar werk, hoewel
haar wens om piloot
te worden door een
ongelukkige samenloop van omstandigheden niet is
gerealiseerd.
Als Karin regelmatig met een dierbaar familielid
meevliegt in zijn Piper Warrior ontstaat haar liefde
voor alles wat met vliegen en vliegtuigen te maken
heeft. Onder toezicht van haar piloot mag Karin
stukjes sturen. Dit gaat haar zo gemakkelijk af dat zij
het advies krijgt om haar vliegbrevet te halen. Zij volgt
privéles voor het besturen van een éénmotorig
vliegtuig. Zij vertrekt naar Amerika, om precies te zijn
naar Naples Florida, om daar 300 vlieguren te maken.
Zij is de enige vrouw tussen de mannen.
Terug in Nederland gaat zij afvliegen, dat is net zoiets
als afrijden alleen dan met andere examenonderdelen!
Zij haalt in één keer
haar vliegbrevet.
Gaat het niet linksom dan maar rechtsom
Karin besluit door te gaan voor het vliegbrevet
burgerluchtvaart. Er volgt een medische en psychische
keuring in Soesterberg en na een grote hoeveelheid aan
testen wordt Karin toegelaten tot de opleiding.
Meteorologie, technologie, avionica, aerodynamica, om
maar een aantal vakken te noemen, het gaat allemaal
prima, op navigatie na. De regel is dat een herexamen
binnen een bepaalde tijd moet worden afgesloten omdat
anders alle eerder behaalde resultaten komen te
vervallen.
En dan beslist het lot: Karin ligt zes weken in het
ziekenhuis, is door omstandigheden in de familie niet in
staat om de studie direct weer op te pakken en weg is
alles waarvoor Karin zo hard heeft geblokt. De moed om
alles weer opnieuw te doen kan Karin na alles wat zij
heeft meegemaakt niet vinden.
Karin wil het vliegen niet opgeven, gaat het niet linksom dan maar rechtsom, en Karin gaat
aan de slag als stewardess.
Een nachtmerrie
Als stewardess en later als purser maakt Karin van alles mee. Haar angstigste ervaring
beleeft zij in het begin van haar carrière als haar vliegtuig wil landen in Kosovo om Duitse
passagiers op te halen. De oorlog is net voorbij en de militairen op het vliegveld staan niet
toe dat het vliegtuig landt. Ze wijken uit naar Skopje. De
volgende dag landen zij weer in Kosovo. Als het
vliegtuig half vol is met passagiers en de resterende
passagiers nog in de bus zitten worden zij naar een
andere plek gestuurd. Daar ontdekt men dat het
vliegtuig olie lekt. De passagiers moeten het vliegtuig
verlaten. En dan breekt de paniek uit. De mensen
denken dat zij het land niet meer mogen verlaten en een
aantal passagiers weigert het vliegtuig uit te gaan. Een
kapingssituatie dreigt.
Militairen met bivakmutsen trekken vervolgens onder
luid gegil van vrouwen en kinderen de passagiers het
vliegtuig uit. Een gruwelijke ervaring met een goede
afloop want de volgende dag mogen zij vertrekken.
Lastpakken aanpakken
Karin heeft geen akelige zaken als een sterfgeval of een
reanimatie aan boord meegemaakt maar komt wel met
regelmaat boze passagiers tegen. En mensen kunnen
om de gekste dingen woedend worden. Bijvoorbeeld
omdat er geen saucijzenbroodjes aan boord zijn. Het is
dan de kunst om zo te communiceren dat de passagier
zich gehoord voelt en de lucht geklaard wordt.
Het is wel heel belangrijk om voor
de start probleemgevallen te
filteren. Karin schat in welke
passagier ernstige problemen kan
gaan geven, communiceert met de
captain en laat met zijn
instemming de lastpak afvoeren.
Een passagier met losse handjes
en een grote mond tegen een
stewardess vliegt niet mee maar
eruit.
Mooie momenten
Transavia is een relatief kleine
maatschappij en het personeel
kent elkaar. Het is altijd reuze
gezellig aan boord en in de vrije
tijd.
Het mooie van het vak vindt Karin
dat je met weinig middelen het
verschil kunt maken. Zij stelt zich
als doel dat de mensen blij van
boord gaan en dat de grootste
chagrijn misschien niet blij, dan
toch tevreden het vliegtuig verlaat.
Peter Pan
De Peter Pan Vakantieclub is opgericht
door medewerkers van Transavia en
organiseert al 23 jaar vakanties voor
jongeren tussen de 13 en 20 jaar oud
die door ziekte of moeilijke
omstandigheden niet ‘gewoon’ op
vakantie kunnen.
Karin neemt als vrijwilliger deel aan
verschillende reizen en is zo onder de
indruk van de club dat zij lid wordt van
de stuurgroep die vier keer per jaar
reizen organiseert.
Kinderen
De dochters zijn haar alles. De relatie
met haar kinderen is van beide kanten
heel liefdevol en het allerbelangrijkste
in haar leven.
Op de tweede plaats komt gezondheid en verder is het belangrijk voor Karin dat zij zich richt
op wat háár gelukkig maakt.
Karin wordt blij van tuinieren, koken, haar meiden die haar spontaan een kus geven of
spontaan de vaatwasser inruimen en van mensen die zonder er iets voor terug te
verwachten aanbieden om haar te helpen.
Niet vergeten te noemen dat zij ook heel blij wordt van hoge hakken en een mooie jurk!
Een groen paradijs
Karin heeft een tuin van driehonderdzestig vierkante meter. Ingedeeld als boomgaard en als
moestuin. In de boomgaard staat een schattig houten huisje. In het gras staan de
fruitbomen, een druif en een braam die met elkaar verweven zijn,
een grote eettafel en een klimboom. Boomgaard en moestuin
worden gescheiden door allerlei bessenstruiken.
Als kind is Karin al in de weer met plantjes. Alles wat zij tegenkomt
zet zij in de tuin. Zelfs uitgelopen aardappels zijn niet veilig voor
haar. In haar huis in Aalsmeer ontstaat een moestuin als Albert
Hein het moestuin project lanceert.
Als Karin in 2017 via via hoort dat er aan de Vuurlijn een moestuin
vrij is, is de beslissing snel gemaakt.
De tuin is behoorlijk verwilderd maar Karin weet de tuin steeds
meer naar haar hand te zetten.
Een rampjaar
Dit jaar (2021) is Karins slechtste tuinjaar. Door het slechte weer is
er veel mislukt. De erwten, de peultjes, het wil niet groeien en de
sugarsnaps doen pas na de derde keer zaaien hun best. Slakken
en veenmollen zijn er in overvloed, dat dan weer wel.
Ondanks de tegenslagen van dit jaar maakt de tuin Karin heel
gelukkig. De schoonheid die zij kan waarnemen en creëren, de
geur van het gras, het geritsel van de blaadjes, het kleuren van de
druiven, de kleine zaadjes die uitgroeien tot grote planten en de
smaak van eigen groenten die met niets te vergelijken is.
Karin heeft nog veel ideeën die zij wil realiseren. Een pergola begroeid met een druif en
daaronder een grote tafel waaraan zij met vrienden praat en eet. Als in een Italiaanse film.
Een prieeltje van passiebloem en druif, met daaronder een picknicktafel. Het plaatje staat, nu
nog de realisatie!
Kruiwagenleed
Afgezien van het tomatenvirus en het onkruid tussen de stenen dat maar niet weg wil, kan
het ontbreken van haar kruiwagen op de parkeerplaats ook voor een behoorlijke portie
ergernis zorgen. Karin wordt er niet vrolijk van als haar “geleende” kruiwagen niet wordt
teruggeplaatst en zij met handen vol op de parkeerplaats staat en er geen kant mee op kan.
Tuinieren geeft Karin rust in haar drukke bestaan. Zij kan dingen laten ontstaan, kan haar
ideeën en haar energie kwijt en ervaart een gevoel van vrijheid.
Tips
De tips komen eigenlijk van Teun, die Karin ontzettend veel helpt en adviseert. Omdat ze zo
goed werken noemt Karin ze: in geval van een ontsteking, de buitenste koolbladeren
kneuzen en op de zere plek leggen. Het werkt echt! Meer informatie hierover is te vinden op
het internet.
De tweede tip is schoffelen en schoffelen en vooral met regelmaat.
Mijn meiden zijn mijn alles
Interview met Karin Gravendeel
in een Cessna
Karin
Gravendeel
geen losse handjes en geen
grote mond
pilootambi
tie
gezelligheid aan boord en
buiten boord
Peter Pan
Vakantieclub
Ella en
Nina
druiven in een
prieeltje