volkstuinvereniging achter de vuurlijn

In memoriam

Dinsdag 8 juli 2013 is de eigenaar van het volkstuinencomplex aan de Vuurlijn, de heer K. Arendse, overleden. Wij, tuinierders aldaar, zullen ieder voor zich vele herinneringen en anekdotes bewaren aan "onze Krijn”. Als ik voor mezelf spreek miste ik al langere tijd de momenten van aanloop (controle?) en gesprekken. Bijvoorbeeld over vroeger: jong zijn. dansen, kermis, plezier maken. Of over zijn baan op de veiling waar die lui niet wisten wat hard werken was. Zelfs zijn gemopper over m'n bomen en, wat hij noemde mijn onzin-geklets over de moestuin, miste ik. Plagerijen over en weer, allebei eigenwijs, toch konden we het wel met elkaar vinden. In '98 ontdekte hij iets waar hij een hoop lol in had. Een oud-gediende pachter en een nieuwe huurder kregen een relatie op nota bene zijn landgoed. En dat voelde voor Krijn bijna als eigen verdienste. Na vijf jaar wilde hij dan ook een lustrum-etentje, maar wel op een door hem gekozen locatie. Krijn in zijn blauwverschoten stofjas, al dan niet met pet en zo graag aan het werk op zijn landje. Praatje hier, grap daar en o ja, zeker wel, een forse sneer naar deze of gene als hem iets niet aanstond. Maar ook betrokkenheid bij ziekte of problemen van zijn huurders, begrip voor tuinierders met een smalle beurs. Het deed hem zichtbaar goed dat er zoveel mensen tuinplezier beleefden op dit unieke stukje grond. "Een lustoord", zei hij kortgeleden, trots over wat hij had bereikt op het eiland achter die ongeevenaarde brug. "Het mag niet verloren gaan als ik er niet meer ben". Het woord lustoord trof mij. Zo had ik hem nog nooit over de volkstuinen horen praten. Dacht wel even aan de mooie, dubbele, lila papavers die ineens gelig wegkwijnden nadat Krijn met de spuit was langs geweest. Tja, over onkruid valt te twisten. Een lustoord, jazeker, door ons allen te beamen, ieder op eigen wijze. Het moet hem veel verdriet hebben gedaan om niet meer op de tuinen te kunnen komen die laatste maanden. Wij wensen zijn vrouw Janny, kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe nu hij er niet meer is en zullen ons best doen om samen met hen dit unieke stukje natuur voor de toekomst te behouden. Nee Krijn, het zal niet verloren gaan. En jou zullen we niet vergeten. Namens het Bestuur van de volkstuinvereniging “Achter de Vuurlijn”, Jeanne Kamperman, voorzitter 8 juli 2013 Krijn Arendse

2014 Jaap Velen van ons zullen zich Jaap herinneren als vaste compagnon van Ed Brands op tuin nummer 17. Een vast duo op de welbekende blauwe motor. Jaap overleed in z’n slaap in 2014.

2018 Zofia van der Maat Ons heeft het bericht bereikt dat onlangs is overleden verenigingslid Zofia van der Maat. Ze was sinds de oprichting lid van de vereniging. Zofia was een toegewijd tuinder en zeer regelmatig op het complex te vinden. Opvallend was de ijver en de werklust die zij tentoonspreidde door maar liefst 3 tuinen met een totale oppervlak van ruim 600 m2 te bewerken. Controversieel was haar werkwijze echter wel en met name met de frequentie van de aardappelteelt nam zij het niet zo nauw en oogstte zij stevige kritiek. Desondanks ging ze door en verwees naar haar geboorteland en de Poolse wetgeving waar een en ander wel geoorloofd was. Zofia was al enige jaren ziek en overleed in 2018.

31 maart 2016 Laurens Gerardus de Zanger - Lou Ons heeft het droevige bericht bereikt dat volkstuinverenigingslid Lou de Zanger is overleden. Hij stond bekend als een gepassioneerd tuinder die zijn spulletjes op kavel nummer 14 altijd keurig op orde had. En juist nu het tuinseizoen op het punt staat te beginnen is Lou overleden aan de gevolgen van een longontsteking. De vereniging verliest in hem een gewaardeerd lid. Lou is 75 jaar geworden.

Dinsdag 8 juli 2013 is de eigenaar van het volkstuinencomplex aan de Vuurlijn, de heer K. Arendse, overleden. Wij, tuinierders aldaar, zullen ieder voor zich vele herinneringen en anekdotes bewaren aan "onze Krijn”. Als ik voor mezelf spreek miste ik al langere tijd de momenten van aanloop (controle?) en gesprekken. Bijvoorbeeld over vroeger: jong zijn. dansen, kermis, plezier maken. Of over zijn baan op de veiling waar die lui niet wisten wat hard werken was. Zelfs zijn gemopper over m'n bomen en, wat hij noemde mijn onzin-geklets over de moestuin, miste ik. Plagerijen over en weer, allebei eigenwijs, toch konden we het wel met elkaar vinden. In '98 ontdekte hij iets waar hij een hoop lol in had. Een oud-gediende pachter en een nieuwe huurder kregen een relatie op nota bene zijn landgoed. En dat voelde voor Krijn bijna als eigen verdienste. Na vijf jaar wilde hij dan ook een lustrum-etentje, maar wel op een door hem gekozen locatie. Krijn in zijn blauwverschoten stofjas, al dan niet met pet en zo graag aan het werk op zijn landje. Praatje hier, grap daar en o ja, zeker wel, een forse sneer naar deze of gene als hem iets niet aanstond. Maar ook betrokkenheid bij ziekte of problemen van zijn huurders, begrip voor tuinierders met een smalle beurs. Het deed hem zichtbaar goed dat er zoveel mensen tuinplezier beleefden op dit unieke stukje grond. "Een lustoord", zei hij kortgeleden, trots over wat hij had bereikt op het eiland achter die ongeevenaarde brug. "Het mag niet verloren gaan als ik er niet meer ben". Het woord lustoord trof mij. Zo had ik hem nog nooit over de volkstuinen horen praten. Dacht wel even aan de mooie, dubbele, lila papavers die ineens gelig wegkwijnden nadat Krijn met de spuit was langs geweest. Tja, over onkruid valt te twisten. Een lustoord, jazeker, door ons allen te beamen, ieder op eigen wijze. Het moet hem veel verdriet hebben gedaan om niet meer op de tuinen te kunnen komen die laatste maanden. Wij wensen zijn vrouw Janny, kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe nu hij er niet meer is en zullen ons best doen om samen met hen dit unieke stukje natuur voor de toekomst te behouden. Nee Krijn, het zal niet verloren gaan. En jou zullen we niet vergeten. Namens het Bestuur van de volkstuinvereniging “Achter de Vuurlijn”, Jeanne Kamperman, voorzitter 8 juli 2013 Krijn Arendse

achterdevuurlijn